Van Zip naar Rip
19 augustus 2015 - Mahogany Bay, Roatan, Honduras
Weer een dag om nooit te vergeten. Vandaag al vroeg opgestaan en ontbeten. Daarna snel aan wal op het beeldschone eiland Isla Roatan in Honduras. Prachtig aangelegde haven en witte stranden. Maar om 08.45 uur zagen vooral onze neuzen nog wat witjes. We kregen namelijk onze veiligheidsinstructie en werden opgetuigd en vervoerd in een pickup truck. Dit alles omdat we voor een Extreme Zipline excursie hadden gekozen. The thrill of a lifetime stond er in de beschrijving. Waar zijn we nu weer aan begonnen zuchtte Natasja toen we als enigen de hobbelige berg op werden gereden. Nou aan van die ziplines waarbij je gezekerd met 2 haakjes en hangend in een tuigje aan een staalkabel naar beneden suist ruim 30 meter boven Roatans jungle, ravijnen, mangroves en water. Tuurlijk hadden we deze vakantie in Fremontstreet in Las Vegas al ziplines boven het publiek gezien. Maar we kwamen er al snel achter dat dit wel even andere koek was. Ook niet de gewone ziplines uit het excursiepakketten gekozen vandaag in Roatan van tientallen tot honderd meter. Nee dan ook meteen extreem, waarbij we boven het oerwoud van Honduras per zipline honderden meters naar het volgende aankomstpunt van de line suisden.
Als allereersten die dag werden we met twee begeleiders dus bovenaan de berg afgezet op tientallen meters boven de grond tussen de boomtoppen. Per persoon werden we op het eerste platform aangelijnd. Daarginds is het einde van de eerste zipline, zei de begeleider, wijzend op een paar boomtoppen meer dan 400 meter verder. We gingen zo ver met de eerste en daarna volgende zipline dat we het eind van elke zipline niet eens konden zien. Met valhelm van plastic en kapotte handschoenen. Want je moet balans houden mocht je gaan draaien en misschien op het eind zelf bijremmen door in de kabel te knijpen als je te hard gaat, gaf onze begeleider in zijn beste Engels ons nog wat bemoedigende laatste instructies. En daar vlogen de vosjes in de vroege ochtend over het oerwoud. Wat een adrenaline en wat een ervaring voor ons, Luuk en Kim. Wat hebben ze zich stoer gehouden deze ochtend. Na een zevental van deze enorm lange parkoersen eindigden we met een vlucht van zeker 500 meter veilig bovenop een restaurant gelegen aan het witte strand van Mahogany Beach. We werden met de taxi teruggebracht en hebben omgekleed, zetten een viertal vinkjes op de bucketlist en kozen de foto's van dit avontuur uit. Toen was het letterlijk en figuurlijk tijd om af te koelen in de prachtige zee aan het bountystrand. Genieten van het luchtbedje en de omgeving. Helaas moesten we vandaag om 3 uur weer op het cruiseschip terug zijn.
Na onze vroege middagdouche daar had het schip net het ruime sop weer gekozen toen het signaal man overboord door de speakers klonk. Het moet niet gekker worden deze vakantie. Een persoon was of zelf of geholpen door de forse zeewind van 10 hoog overboord gegaan. Het schip werd stopgezet, de noodprocedures gingen in werking, schip vaart terug naar plaats van melding. Terwijl een reddingsboot te water gaat kijken honderden tot duizenden mensen naar de grote witte schuimkoppen op de wat onstuimige zee op zoek naar de passagier. Geruchten doen de ronde; waarschijnlijk heeft een vrouw zichzelf van het leven beroofd...Via het speakersysteem houdt de cruisedirector ons op de hoogte en vraagt iedereen mee uit te kijken naar de medepassagier. Ronddobberend op de oceaan wachten we af. We besluiten de vaste tijd van 6 uur toch maar te gaan eten en net als het voorgerecht wordt opgediend verdringen de mensen zich voor de ramen. Er is iemand gevonden en als we naar buiten kijken zien we in de verte op zee dat de bemanning iemand in de reddingssloep trekt. Werden we eerst op de hoogte gehouden nu blijft het stil over de afloop. En terwijl het schip weer 15 minuten verder koerd zet naar de Kaaimaneilanden, is het opvallend rustig op het schip. Om tien uur in de avond komt dan het definitieve bericht van de kapitein die zijn condoleances uit aan de familie van de overleden gesprongen dame. En we gaan tot ophef van velen vanwege tijdgebrek niet naar Kaaimaneilanden maar terug naar Cozumel
Als allereersten die dag werden we met twee begeleiders dus bovenaan de berg afgezet op tientallen meters boven de grond tussen de boomtoppen. Per persoon werden we op het eerste platform aangelijnd. Daarginds is het einde van de eerste zipline, zei de begeleider, wijzend op een paar boomtoppen meer dan 400 meter verder. We gingen zo ver met de eerste en daarna volgende zipline dat we het eind van elke zipline niet eens konden zien. Met valhelm van plastic en kapotte handschoenen. Want je moet balans houden mocht je gaan draaien en misschien op het eind zelf bijremmen door in de kabel te knijpen als je te hard gaat, gaf onze begeleider in zijn beste Engels ons nog wat bemoedigende laatste instructies. En daar vlogen de vosjes in de vroege ochtend over het oerwoud. Wat een adrenaline en wat een ervaring voor ons, Luuk en Kim. Wat hebben ze zich stoer gehouden deze ochtend. Na een zevental van deze enorm lange parkoersen eindigden we met een vlucht van zeker 500 meter veilig bovenop een restaurant gelegen aan het witte strand van Mahogany Beach. We werden met de taxi teruggebracht en hebben omgekleed, zetten een viertal vinkjes op de bucketlist en kozen de foto's van dit avontuur uit. Toen was het letterlijk en figuurlijk tijd om af te koelen in de prachtige zee aan het bountystrand. Genieten van het luchtbedje en de omgeving. Helaas moesten we vandaag om 3 uur weer op het cruiseschip terug zijn.
Na onze vroege middagdouche daar had het schip net het ruime sop weer gekozen toen het signaal man overboord door de speakers klonk. Het moet niet gekker worden deze vakantie. Een persoon was of zelf of geholpen door de forse zeewind van 10 hoog overboord gegaan. Het schip werd stopgezet, de noodprocedures gingen in werking, schip vaart terug naar plaats van melding. Terwijl een reddingsboot te water gaat kijken honderden tot duizenden mensen naar de grote witte schuimkoppen op de wat onstuimige zee op zoek naar de passagier. Geruchten doen de ronde; waarschijnlijk heeft een vrouw zichzelf van het leven beroofd...Via het speakersysteem houdt de cruisedirector ons op de hoogte en vraagt iedereen mee uit te kijken naar de medepassagier. Ronddobberend op de oceaan wachten we af. We besluiten de vaste tijd van 6 uur toch maar te gaan eten en net als het voorgerecht wordt opgediend verdringen de mensen zich voor de ramen. Er is iemand gevonden en als we naar buiten kijken zien we in de verte op zee dat de bemanning iemand in de reddingssloep trekt. Werden we eerst op de hoogte gehouden nu blijft het stil over de afloop. En terwijl het schip weer 15 minuten verder koerd zet naar de Kaaimaneilanden, is het opvallend rustig op het schip. Om tien uur in de avond komt dan het definitieve bericht van de kapitein die zijn condoleances uit aan de familie van de overleden gesprongen dame. En we gaan tot ophef van velen vanwege tijdgebrek niet naar Kaaimaneilanden maar terug naar Cozumel
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
Maar een raar bericht lijkt me van die vrouw. Gats. Laat je vakantie er niet door bederven hè. X